Depresja psychotyczna

Psychotic depression is a severe affective disorder often of heterogeneous and variable psychopathology. It is still debated whether it is a variation of depression, or should be considered as a separate disease entity because of its clinical course and psychopathology. Psychotic depression is characterised by feelings of guilt, a lack of daily mood swings, psychomotor slowing or agitation, often accompanied by a high level of cognitive disorders, anxiety, hopelessness, hypochondria and somatic complaints. Episodes of psychotic depression are longer, and are associated with significant impairment of the patient’s functioning. It has been shown that approximately 30% of patients with psychotic symptoms will also suffer them in subsequent relapses. An extremely important issue is psychotic depression in women during the postpartum period, due to suicidal behaviour. Suicide is the leading cause of death for women within one year after childbirth. As many as 70% of women with a history of postpartum psychosis take away their life within that period. The sudden drop in the levels of estrogen and progesterone, which can adversely affect the pathways associated with mood regulation, has been suggested as the likely cause. Treatment of psychotic depression is associated with poor response to medication. Pharmacological treatment should combine the use of antidepressant and antipsychotic drugs, with their choice preceded by a careful assessment of a given patient’s physical condition and dominant symptomatology as well as possible interactions with other drugs. Electroconvulsive therapy has been shown to be the most effective form of treatment in some clinical cases.

Depresja psychotyczna jest ciężkim zaburzeniem afektywnym, często o niejednorodnym i zmiennym obrazie klinicznym. Od dawna wielu klinicystów zadaje sobie pytanie, czy jest ona odmianą depresji, czy może ze względu na swój przebieg i objawy psychopatologiczne powinna być uznawana za odrębną jednostkę chorobową. Depresja psychotyczna charakteryzuje się poczuciem winy, brakiem dobowych wahań nastroju, spowolnieniem psychomotorycznym lub agitacją; często towarzyszy jej wysoki poziom zaburzeń poznawczych, lęku, poczucia beznadziejności oraz hipochondrii i skarg somatycznych. Epizody depresji psychotycznej są dłuższe i wiążą się ze znacznym upośledzeniem funkcjonowania pacjenta. Wykazano, że około 30% osób, które w przebiegu choroby miały objawy psychotyczne, będzie je miało również w kolejnych nawrotach. Niezwykle ważnym zagadnieniem – ze względu na zachowania samobójcze – jest epizod depresji psychotycznej u kobiet w okresie połogu. Okazuje się, że samobójstwo to najczęstsza przyczyna śmierci kobiet w ciągu roku po urodzeniu dziecka; aż 70% pacjentek z przebytą psychozą poporodową odbiera sobie życie. Próbuje się to tłumaczyć gwałtownym spadkiem poziomu estrogenów i progesteronu, który może wpływać negatywnie na szlaki związane z regulacją nastroju. Leczenie depresji psychotycznej wiąże się z gorszą odpowiedzią na przyjmowane leki. Zgodnie z zaleceniami towarzystw naukowych farmakoterapia powinna obejmować stosowanie leku przeciwdepresyjnego w połączeniu z lekiem przeciwpsychotycznym, a ich wybór powinien być poprzedzony oceną stanu somatycznego, symptomów dominujących u danego pacjenta oraz możliwych interakcji z innymi lekami. W niektórych przypadkach klinicznych najskuteczniejszą formą leczenia są zabiegi elektrowstrząsowe.