Hrvatski nacionalni identitet i Europska unija

Croatian national identity and the European Union The permanent anthropological determinant of men which provides them with a feeling of social security is the feeling of belonging to a larger group of people. Various forms of such affiliations existed in the past. They represent older types of collective relationships, such as tribes, the Greek poleis, medieval kingdoms and the like. All of them exhibit the fundamental features of the “structure” of identity. Nowadays, Croatia being at the doorstep of the European Union, the issue of national identity becomes a matter of its internal structure that resists integration, yet seeking to become a part of the “European identity structure”. Croatia’s scepticism towards the EU stems from the questions of whether the European identity exists and which possibilities for preserving all the structural elements of Croatian national identity, including language as the main aspect, exist within the European Union. The territory, language and customs acquire defensive features that are becoming increasingly disintegrating and decreasingly integrating in the multi-ethnic Europe. Chorwacka tożsamość narodowa i Unia Europejska Trwałą determinantą antropologiczną człowieka, dającą mu poczucie bezpieczeństwa społecznego, jest świadomość przynależności do większej grupy. Niegdyś istniały różne formy takiej przynależności, a mianowicie starsze typy związków społecznych, jak plemiona, greckie polis, średniowieczne królestwa itd. Współcześnie te formy przynależności zbiorowej są związane ze strukturą narodową, z państwem-narodem lub też ze strukturą ponadnarodową, jaką jest Unia Europejska. W każdej z nich można znaleźć podstawowe cechy strukturalne w postaci tożsamości narodowej lub ponadnarodowej. Obecnie, kiedy Chorwacja oczekuje na przyjęcie do Unii Europejskiej, kwestia tożsamości narodowej staje się sprawą jej wewnętrznej struktury, która stawia opór integracji, ale jednocześnie chce być częścią ponadnarodowej „tożsamości europejskiej”. Sceptycyzm Chorwacji wobec UE wynika ze stawianych pytań: czy istnieje tożsamość europejska i jakie są możliwości zachowania wszystkich elementów chorwackiej konstrukcji tożsamości narodowej z językiem jako jej głównym komponentem w obrębie Unii Europejskiej? Terytorium, język i zwyczaje zyskują bowiem cechy defensywne, stając się w wieloetnicznej Europie czynnikiem coraz bardziej dezintegrującym, a nie służącym integracji.