Śmierć metafory

W niniejszym artykule poddaję krytycznej analizie ideę „metafory pojęciowej" rozwiniętej przez Lakoffa i Johnsona. W ich ujęciu „metafora" nie polega już na „twórczym użyciu języka", lecz na „transferze pojęciowym" w „nieświadomości kognitywnej". Ta zmiana perspektywy prowadzi do daleko idących konsekwencji w obrębie teorii znaczenia, a nawet natury ludzkiej. Moim celem jest prezentacja jednego z aspektów nowego ujęcia - kwestii metafory „żywej i martwej". Dla rozjaśnienia tej kwestii przeciwstawiam kognitywną teorię metafory Lakoffa i Johnsona romantycznej wizji metafory i języka, przedstawionej na przykładzie wypowiedzi Humboldta, Shelleya i Richardsa.