Evaluative utterances in Zygmunt Ziembiński’s theory of law

The study focuses on the methodological views of Zygmunt Ziembiński, against the background of the axiological issues addressed in his scientific investigations. In this respect, the author distinguishes three development periods in Ziembiński’s work; the first was dominated by a psychologist and empiricist approach to axiology, whereas the onset of the second was marked by a semiotic-pragmatic turn. In both periods, the essence and properties of evaluative utterances became the chief object of inquiry. In the last phase of his work, however, Ziembiński devoted himself to the study of the values manifesting in law, writing chiefly about justice and the constitution.

Opracowanie koncentruje się na poglądach metodologicznych Zygmunta Ziembińskiego na tle zagadnień aksjologicznych podejmowanych w jego dociekaniach naukowych. W tym zakresie autor wyróżnia trzy okresy rozwojowe w twórczości tego uczonego; w pierwszym dominuje psychologistyczno-empiryczne podejście do aksjologii, natomiast początek drugiego wyznacza zwrot semiotyczno-pragmatyczny. W obu okresach istota i właściwości wypowiedzi oceniających stały się głównym przedmiotem dociekań. W ostatniej fazie swojej twórczości Ziembiński poświęcił się jednak badaniu wartości przejawiających się w prawie, pisząc przede wszystkim o sprawiedliwości i konstytucji.