Na straży tożsamości i dziedzictwa narodowego. Archeolodzy w służbie II Rzeczypospolitej

Niniejszy artykuł poświęcony został tematyce rozwoju polskiej archeologii w dobie dwudziestolecia międzywojennego i wyzwań, jakie stały przed adeptami tej młodej jeszcze wówczas dyscypliny naukowej. Wspomniane zostały tu czołowe postaci archeologii polskiej tego okresu, jak Erazm Majewski, Włodzimierz Antoniewicz, Włodzimierz Demetrykiewicz, Piotr Bieńkowski czy Józef Kostrzewski oraz wybrane kluczowe przykłady badanych wtedy stanowisk archeologicznych z mocno zaakcentowaną osadą w Biskupinie i Wzgórzem Wawelskim jako narodowym panteonem, wszystko to ukazane na kanwie skomplikowanej sytuacji politycznej i gospodarczej kraju. Naświetlono podstawowe tendencje badawcze, omówiono wiodące ośrodki naukowe: warszawski, poznański i krakowski.

This article is devoted to the issue of development of Polish archaeology during the twenty-year inter-war period and challenges faced by the practitioners of that young discipline of science. The leading figures in Polish archaeology of the times such as Erazm Majewski, Włodzimierz Antoniewicz, Włodzimierz Demetrykiewicz, Piotr Bieńkowski or Jozef Kostrzewski are mentioned here, as well as selected key examples of archaeological sites researched at the time with the emphasis on the settlement in Biskupin and the Wawel Hill as the national pantheon, all shown against the backdrop of the complex political and economic situation in the country. Basic research tendencies have been highlighted and the leading scientific centres in Warszawa, Poznań and Krakow have been described.